Les légendes, les mythes, la fable, sont comme des réservoirs profonds où dorment le sang et les larmes des peuples (Baudelaire).

dilluns, 26 de gener del 2015

LOS PESCAFINS DE VENÈRCA

 Cadun amb’una canavèra,
Nos anirem long del canal…
(aire conegut)

       
  Quatre òmes maridats se retròban per pescar.

Lo primièr :

-      Avètz pas idèa de çò qu’ai degut far per poder èsser aquí aqueste matin : prometèri a la femna que la dimenjada venenta anavi pintrar l’ostal tot.

-      Vai te’n vai ! fa un autre, es pas res aquò. Ieu deguèri prometre d’anar botiquejar amb ela, de crompar una farda e un anèl macarèl !

-      Volètz rire, diguèt lo tresen : ieu me calguèt engatjar de tornar adobar la cosina, l’electrodomestic cap e tot !

Lo quatren polsava pas brica.
   
    -   E tu ?


    -   E ben ieu, quand lo despertador tindèt a cinc oras, m’acerquèri d’ela e li diguèri : « Miga, te desiri. » Ela me respondèt : « Mas mon amic, deves pas anar a la pesca ? »