De fil en veta...: de juliol 2020

Çò que sabon pas de la pandemia aquò’s que, nosautres viruses, avèm una estrategia longa dins lo temps.
Ieu soi pas qu’un pichon davancièr. Me soi interessat pas qu’als palmons de las gents. Doncas s’aparèron amb de masquetas.
Mas, cambièsse pas la situacion del mond, los companhs que seguisson se van atacar a l‘ausidor, d’autres a las bocas, d’autres als uèlhs. Per s’aparar, als umans demorarà alara la solucion de se tapar las aurelhas, las bocas, los uèlhs.
Ja qu’amb las masquetas es pas brica aisit de bolegar, imaginatz un brieu la paura vida pauc vidanta d’aqueles sordanhas, muts e òrbs. De qué virar canturla.
E aquò bastèsse pas encara, avèm per finalizar la veitura balaja que pòt enfenolhar lo trauc del cuol. Aquí lo mond agèsse la marrida idèa de tapar aquela dintrada que fa tanben sortida, las causas s’acabarián dins un espetament espectaclós.