Traduction /adaptation en oc : Joan-Pau Verdier
Avètz pas damandat ni glòria ni legrema,
Nimài l’orguena que prega per los crevants.
Onze ans dejà, ò filh quò passa redde onze ans.
Vos aviatz fach valer nonmàs de vòstras armas.
La mòrt esblausís pas los uèlhs deus partisans.
Aviatz vòstres portrachs als murs de nòstras vilas
Barbas negras de nuèit, eschialats, esmanciants.
L’aficha que fasiá una taca de sang,
Perque los vòstres noms son malaisats de dire,
I fotiá la mal-paur al quite passejant.
Degun vos vesiá pas, Francés de preferencia.
Cadun èra sens uèlhs per vos lo jorn de temps.
Mas a l’ora del brechafuèc deus dets fugents
Avián escrit jos las fotòs : « Mòrts per la França. »
E los sornes matins n’en èran diferents.
Tot aviá la color tota parièra al giure,
A la fin de Belier per ‘queus darriers instants.
E quò’s endonc que l’un de vos ditz assuausant :
Bonur a tots, bonur a vos per subreviure,
Crèbi sens òdi en iò per lo pòble alemand.
Adíu la pena e lo plaser, adíu las ròsas.
Adíu lo lum, adíu la vita al vent bufant.
Te cal te maridar, mas sovent me pensant,
Tu que vas estar dins la beutat de las causas
Quand tot será ‘cabat mai tard en Erivan
Un solelh bèl d’ivèrn esràia la colina.
Que la natura es genta e qu’ai lo còr tustant !
La justicia vendrá en arcar trionfant,
Ma Melinée, ò mon amor, mon orfelina,
E te disi de viure e de far un enfant.
Eran vint e tres cap aus fusilhs a flurir,
Vint e tres que donavan lor còr un temps d’avant,
Vint e tres estrangiers nòstres fraires pertant,
Vint e tres amorós de viure a ne’n morir,
Vint e tres a cridar « La França ! » en s’aflacant
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada