- Òm sap jamai, disiá : poiriam aver un auvari ferroviari : un fretadents se copa, demòra l’autre.
Quina peguesa ! Dins un auvari, un venguèsse a se copar, probable que l’autre tanben. Se comprendriá se se botava una dotzena de fretadents dins la maleta. Alara, tan grèu que foguèsse l’auvari, i auriá totjorn l’esper de ne salvar almens un. Mas aquò tanben es una peguesa : se l’auvari se fa pas ? Que faire d’una dotzena de fretadents ?
- N’encontrèri un – diguèt Filippo, mentre qu’emplenava sa maleta – que viatgiava pas qu’amb almens trenta fretadents en prevision d’un auvari. E ben, un còp l’auvari se faguèt, e la precaucion foguèt plan inutila.
- Pas un dels fretadents de l’amic se salvèt ?
- Non pas, diguèt Filippo, se salvèt quitament pas una sola de las dents. Alara que, ironia completa, totes los fretadents foguèron salves.
Tirat e revirat de A. Campanile, escriveire italian, Se la luna mi porta fortuna.
