En lengadocian

La poesia, aquò's lo pan dels paures (Serge Pey).

diumenge, 8 de maig del 2011

Triste es lo cèl...

Triste es lo cèl, çò ditz la cançon…
L’aire d’uèi tanben es fòrça triste.
Las idèas de Le Pen e companhia rajan d’a fons.
Aquelas ‘idèas’ (se se pòt dire) se trapan al nivèl de la Federacion Francesa de Fot, mas tanben dins las tribunas de Bordèu (cf la demission de Tigana).
A Montalban son d’occitanistas (aquò fa mal d’o dire) d’extrema dreta que lordejan l’espaci public.
E las televisions, las ràdios (mercés Ràdio Lengadòc) e autres mediàs que desbremban d’informar de qu’es aquel partit poirit, en mai d’aquò vòlon nos far creire qu’es un partit coma los autres (cf Robèrt Menard, la talpa fascisanta).
Pasmens bonas vacanças !


Arquius del blòg