BONNETS ROUGES

Aurai pas qu’un mot, sénhers patrons : una granda capelada.

Aquò’s bèl, aquò’s fabulós : capitar a far entendre « bota per barral » als salariats bretons.

E coma a Guiclan faire aplaudir la demolicion d’un portic d’eco-taxa al nom de la defensa de l’emplec, es extrordinari, un pauc maquiavelic benlèu, mas grandaràs. Òsca als patrons locals e al MEDEF nacional, e tanben a sos representants de la dreta extrèma e de l’UMP, mascarats pel còp en aparaires de la classa obrièra, segur o caliá gausar, mas coma disiá Audiart : « Les cons ça ose tout ». Aquels braves salariats venguts caumaires  que se passejan jos l’uèlh trufandièr de sos patrons licenciaires, lo cap cargat de la meteissa boneta roja, aquò auriá pogut èsser esmovent s’èra pas tan triste.

Meteissa boneta roja, mas aquí encara, se podiá veire la diferéncia entre lo salariat licenciat e lo patron licenciaire, que la boneta del patron portava encara lo riban, marca del present del patron d’Armor Luxe, boneta porgida a gratis, mentre que la boneta del salariat portava encara l’etiqueta penjanta del prètz pagat (entre 5 e 12 euros).

E òc, totes amassa per desrabar los portics d’eco-taxa, mas per çò qu’es de l’emplec, aquò’s coma per la boneta, i a lo prètz de la neciesa.