CONTE DE NOËL

     Dins un convent, la maire superiora vièlha es ajaçada. Es a mand de tibar l’artelh e totas las religiosas son acampadas a son cabèç per pregar e per l’assistir dins sos darrièrs moments. Sèm lo 24 de decembre.

Sabon pas de que far per son darrièr Nadal. Alara, una li porgís un pauc de lach « bio » que ven de la bòria de la comunautat.

La paura ensaja de tastar, mas lèu descorada, vira lo cap.

Una autra se rementa que l’an passat, un piós donator aviá portat un botelhon de riquiquí.

La religiosa dobrís la cantina, ne vueja un brave rajal dins lo lach e torna alprèp de la morenta. Li banha los pòts amb la benediccion dels àngels de la grépia.

La maire ne beu un còp, puèi un autre, e encara un autre… e après aver acabat tot fins a la darrièra goteta, trapa la fòrça per dire :

« Après aver viscut amassa aquel darrièr jorn de fèsta, voldretz plan recebre un darrièr conselh… »

Se quilha sul lièch coma reviscolada, sa cara s’enlusentís d’una jòia que sembla tota celesta, e fa :

« La vaca, aquela d’aquí, subretot la vendètz pas jamai ! »