En lengadocian

La poesia, aquò's lo pan dels paures (Serge Pey).

dimecres, 1 de gener del 2014

BONNE ANNÉE !

A la television, « Sénher me’n vau plegar l’arcadura del caumatge a la fin de 2013 » jòga de la flaüta mentre que s’enfonza lo Titanic. Messorgas d’un arrancaire d’esper. Se vòl fisançós-metòde Coué-, e volontarista, per combatre lo caumatge… qu’el quitament farga. Comprenètz, los temps son ispres. « Bona annada ! » Prioritat al capital. Encara una « bona annada » pel CAC 40. Lo president manda recèptas de dreta, cinicament assumidas : sarratge de cinta pel « pichons », reduccion del deute public, del còst del trabalh. L’arsenal sarkosian tot. A còrfendre ! Escandalós ! Just lo contrari de çò que caldriá far… Lo ressopet passa pas. Per qual nos pren lo plegat convertit del mercat ? per d’ustras dins la borricha ? per de bestial per sagnar ? « Viva la Republica, viva França ! ».
« Amb aquela esquèrra, pas besonh de dreta », çò ditz Julon. Aquò’s vertat aquò !
Alara, per Sant Silvèstre, defenestra l’orquestra que jòga l’aire grand dels sacrificis, del « i podèm pas res ». Òc, solide que podèm, per que l’annada siá vertadièrament novèla.

Arquius del blòg