Lo meu país...
Lo meu país comença al furòl del bartàs, jos lo cade verdàs, al bragalon raspat per unas lèbres bèlas, al clapàs arroïnat de vièlha capitèla, al figum amagat d'una traça de figuièra, al cipressièr ponchut que son det n'es macat de grafinhar lo cèl, al taperièr crocut que sa flor espelís dins l'aire coma mèl, a la senda que monta al ras de las muretas cap al país naut en cerca d'èrbas dreitas...
Lo meu país n'en finís pas de perseguir l'aureta.
(Miquèl Decòr, Eiretièrs de la luna, Par tous les chemins Florilège poétique des langues de France, M-J. Verny, N. Paganelli)
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada