L’avion se va pausar. Volar es lo contrari d’un viatge : çò que travèrsas es una discontinuitat, un espaci romput, desapareisses dins lo vuèg, acceptas d’èsser enluòc, per un temps que forma tanben una mena de vuèg dins lo temps ; puèi, tornas dins un luòc e dins un moment sens rapòrt amb aqueles ont e aqueles quora de la desaparicion.
Mentretant, qu’as fait ?
Cossí emplegas ton abséncia al monde e l’abséncia del monde cap a tu ?
Legisses, d’un aeropòrt a l’autre, destacas pas los uèlhs d’un libre ; perque, al delà de la pagina, aquò’s lo vuèg, l’anonimat de las escalas aerianas, d’aquel uterús de metal que te conten e te noirís, de la molonada passadissa totjorn divèrsa e totjorn quitament meteissa.
Tirat e revirat de Se una notte d’inverno un viaggiatore (Italo Calvino).
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada