BONA NOVÈLA

COUSTOUGES

Noms de carrièras a Coustouges. Veire l'emission catalana Aqui sem :
https://www.france.tv/france-3/occitanie/aqui-sem/7214282-emission-du-dimanche-15-juin-2025.html

MATEMATICAS

Quarante enfants dins una sala
Un tablèu negre e son triangle
Un cercle grand trantalhant e sord,
Son centre bat coma un tambor...
La parabanda dura d’un trapèzi :
Una votz monta e s’apasima
E lo problèma furiós
Se desbigossa e se nhaca la coa.
(Tirat de Mathématiques de Jules Supervielle).

JÒC

Un autre jòc que n’èri fòl, aquò’s aquel instrument meravilhós que dison caleidoscòpi : una mena de luneta que dins l’extremitat opausada a la de l’uèlh, prepausa una rosassa totjorn cambiadissa, formada de veires movedisses de color, embarrats entre doas vitras translucidas...
Lo cambiament de las rosassas m’estrambordava dins un embelinament que se pòt pas dire... Èri tant emocionat coma enfachinat e lèu volguèri forçar l’aparelh a me revelar son secrèt.
(Tirat e tradusit de Si le grain ne meurt d’André Gide).

ARRESTAREM PAS LO PROGRÈS

LO BATÈU PERDUT

Li aviái mostrat cossí jogar al batèu perdut. Bastava pas qu’un riusset e un tròç de fusta. Lo riusset l’aviam...
Se torciá per las pèiras et caliá clinhar fòrça de l’uèlh per veire, en plaça del riusset, un fluvi bèl al delà de las mars. Preniam una rusca de surrièr o un bocin de cana.
- Son cinc aquí dessús, disiái... un bèl amb la barba, lo capmèstre. Un pichon amb de bòtas, es el qu’a lo pistolet. Un magre que pòrta la guitarra en bricòla, Mostalon lo fidèl, e la prisonièra.
(Tirat e tradusit de Jean le Bleu de Jean Giono).

POUM

Èsser un can es fòrça plasent...
Poum furga dins sas pòchas, ne tira un tròç de cordilh que sos tròces l’estacan del colar a un arbre. Quand sos parents, qu’èran a lo cercar, lo descobrisson al fond de l’òrt, Poum, completament aürós, acocolat, gratussa la tèrra, fa un trauc bèl amb sas patas de davant, mentre qu’escampa la tèrra promptament amb las de darrièr. De temps en quora, fa un jaupar pichon, dolent, e remena la coa coma un can vertadièr.
- Fin finala, aquel enfant serà pas jamai coma los autres ! fa lo paire.
E li tira lo colar mentretant la mamà fa repè, espantada davant aquel èsser fangós, espelhandrat que, susprés dins lo plen de son sòmi despertat, sap pas se deu demorar can o tornar mainatge.
(Tirat e tradusit de Poum de Paul et Victor Margueritte).

COR

QUANT ?

LA LEIÇON DE LULA

Al moment del rescontre amb Macron, Lula, lo President de Brasil, declarèt :
« Çò que se passa a Gaza es pas una guèrra. Es un genocidi que sa victima es pas lo soldat que fa la guèrra mas las femnas e los enfants ».

PARCOURSUP

Una recèpta de cosina dobrís las pòrtas de psicologia de l’universitat. Paure monde !
Veire :
https://france3-regions.franceinfo.fr/occitanie/haute-garonne/toulouse/parcoursup-prechauffer-le-four-beurrer-un-moule-quand-une-recette-de-cuisine-et-l-algorithme-ouvrent-les-portes-de-l-universite-de-psychologie-3165873.html

PAN

Turquia descobrís e torna far un pan vièlh de 5000 ans. Veire :
https://www.france24.com/fr/info-en-continu/20250527-la-turquie-d%C3%A9couvre-et-reproduit-un-pain-vieux-de-5-000-ans

TABAT

BONA NOVÈLA

Michele de Pascale, lo president de la region Emilia Romagna copa las relacions institucionalas amb Israël (L'Humanité).
Veire :
https://www.humanite.fr/monde/gaza/michele-de-pascale-le-president-de-la-region-emilie-romagne-rompt-les-relations-institutionnelles-avec-israel

TV

Cossí la volètz ? Contemplativa o vegetativa ?
Recentament, unas plataformas an creat de serias que prepausan paisatges del monde entièr sens narrator, solament amb de musica.
Veire :
https://www.connectionsbyfinsa.com/silence-tendance/?lang=fr

CHATGPT

Pas pro preparats e guidats per l’IA, dos passejaires se son retrobats blocats en montanha.
Veire :
https://www.ladepeche.fr/2025/05/27/chatgpt-les-envoie-en-randonnee-ils-frolent-la-catastrophe-deux-marcheurs-secourus-apres-avoir-suivi-un-mauvais-itineraire-12724385.php

LA PASSEGIATA

La "passegiata", aquel biais vièlh de la passejada a l’italiana.
Son 6 oras del vèspre dins la pichona illa de Burano, al larg de Venècia. Lo moment requist ont la calorassa d’estiu s’apasima çaquelà. Las faciadas prenon sas colors mai doças e un pauc d’aire fresc corrís per la lòna… Coma pertot en Itàlia, lo passejaire avisat sap d’instint que las condicions son enfin reünidas per realizar la passeggiata, aquela passejada immudabla de fin de jornada que es pel monde miègterranenc çò que lo five o’clock tea es pels Britanics.
Dins la Via Baldassare Galuppi, larga carrièra pedona, los Buraneses van, venon e tornan, en parelh, en familha, entre amics, per grapas de joventas pimpalhadas, per bandas de jovents risolièrs, braç en quèrba. Aquí, un grop d’ancians, plan vestits, perfumats, sorrires en bricòla e canas a la man, s’arrestan per parlar. Aquí, de mamme (« maires ») que menan de carriolets se contan la vida. Cada jorn, de Vènecia a Sicília, de Latium a Polhas, es lo meteis espectacle al meteis moment.
Una passejada que dura dempuèi sègles.
Goethe o Stendhal descrivián ja los encantaments d’aquela passejada que s’agradan de far en Itàlia abans de la cena (« lo sopar »). Plan mai qu’una sortida ordinària per se desgordir las cambas a la frescura, aquel moment de calabrun ont la Bòta se bota en marcha resuma a el solet los fondaments de la dolce vita.
La passejada servís per ligar cada abitant amb lo demai de son monde. « Un biais d’entrar en contacte amb lo collectiu e de dire a quin punt ne fa part », obsèrva Giovanna Del Negro. Per aquesta etnològa siciliana emigrada als Estats Units, la sortida del vèspre a tanben per amira de mestrejar las tensions socialas. Que la marcha met tot lo monde, se pòdi dire, sus un pè d’egalitat. Cadun se coneis e se reconeis dins un camin immudable dempuèi longtemps, una lenta virada a l’entorn d’una plaça o un anar-tornar inchalhent dins la carrièra màger.
Coma dins la commedia dell'arte, totas las generacions e categorias socialas son representadas, amassa, amb aquela alegrança vesiada que faguèt dire un jorn a Cocteau que « los Italians son de Franceses de bona umor ». L’elegia de la lentor.
E gara a qui ne profecha per reglar son compte amb lo vesin ! Aquela proesa quasi teatrala implica de far bona impression. La famosa sprezzatura italiana – paraula intradusibla que designa una mescla d’indoléncia e de gaubi – seriá una simpla manifestacion de la passegiata, la quala serviguèt longtemps de mercat pels celibataris. Vedere e farsi vedere (« veire e èsser vist ») se ditz tanben d’aquel costat dels Alps.
Pels sociològues Véronique e Bernard Cova, autors d’un estudi sus aquela costuma deambulatòria, la perennitat del landrejar miègterranenc es l’expression d’un refús : lo d’un monde ont tot va tròp lèu lèu. Un pam de nas plan miègjornal, una locomocion piano piano que sembla una ronda sens objectiu. Una elegia de la lentor, fin finala.
Tirat e revirat d’un article publicat dins la revista GEO de setembre 2021 (n° 511).