Ieu, francament, m’auriá agradat d’èsser un uman. Sabètz un uman plan bèl, polit, plan gent, un d’aqueles que fan trefolir las femnas. Una mena de Don Juan. Normalament èra çò previst.
Mas las vias del cèl son pas penetrablas, se sap.
E dins las cadenas de montatge de l’ADN en seria, se faguèt una deca. Error involontària que la sabèm umana ? Òbra terrorista d’un dragàs ? Digús o poguèt pas dire.
Finala me trapèri virus, un mostre d’un marrit genre qu’esparuguèt tota la planeta. Jamai auriái previst qu’anavi desmargar d’un tal biais la vida dels estatjants dels cinc continents : los mòrts se comptavan per milierats e l’economia èra a la ramassa. Una catastròfa mondiala.
N’i a que dison qu’es un mal per un ben, que, ça que la, ara lo mond an comprés çò que nos fa mèstièr e çò que volèm pas. Òc, benlèu. L’anam veire sul pic.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada