Coneissiam “los fug-l’òbra, los cinics e los extrèmes” e ara avèm “los pas-essencials” (o “los non-essencials”).
Es a dire “libraris e bibliotecaris” per exemple.
Es a dire “los artistas de totas menas”.
Es a dire “femnas e òmes que son trabalh es : promòure e partejar la cultura dins totas sas formas”.
Las arts, la poesia, la cultura son doncas “pas-essencialas”.
Serián “segondàrias”, “accessòrias” e benlèu “futilas”.
[...]
Avèm tot un mond de tornar far, tota una societat a tornar pensar.
Alara, coma punt de partença, caparruts, anam contunhar a semenar las granas d’un autre deman.
Inventatz e tiratz d’autres camins, d’autres projèctes qu’aquel que nos es impausat uèi. Un projècte ont las nòstras paurs, pasmens legitimas, son amplificadas, sacralizadas, manipuladas e erigidas en sistèma politic.
Un projècte ont nòstres sentiments, los mai bèls, son estofats, atudats, nòstres sòmis, nòstre èime de resisténcia, nòstre imaginari, nòstra creativitat, nòstre optimisme, nòstre besonh de l’autre...
Òc, naisserà una prima, i serem e cantarem e dançarem, e dançarem amassa. Serà un polit començament...
Aparatz-vos e aparatz los vòstres.
A lèu !
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada