E tornam a l’educacion permanenta, la fin de l’individualisme, la fin del carrierisme, la fin de l’egoïsme oportunista servil, cambiadís, lo de totes los badaires del bonapartisme rebalaire e vertadièr càncer de nòstra vida politica dempuèi 230 ans. D’ara enlà nos cal de gèstes, de gèstes d’esquèrra, qu’es pas mai question de nosautres los vius, mas dels nòstres enfants, dels nòstres felens, del monde de deman, lo que cal inventar al contra de la transgression morbida de totes los fascismes de la cara de democracia populista desliberala, o de republicas autoritàrias. Ara, aicí, per deman.
Lo 11 de julhet de 1792 foguèt decretada « la patria en dangièr ». L’es uèi tanben, d’un biais diferent. Ne cal préner consciéncia e faire pertot al nòstre, al trabalh, aquí ont sèm. Cal tornar far la republica democratica e tornar partir del fondament : l’escòla.
Lo demai vendrà puèi e aquò anarà plan.
Tirat e revirat de Pierre Serna,
Lo petit brumari mancat de Macron.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada