En l’an de gràcia 2024, qualques joves aluserpits decidiguèron de comunicar secretament pas qu'en emplegant una lenga vièlha qu’èra a mand de desaparéisser. La mòda s’espandiguèt lèu lèu non solament entre eles mas tanben dins tota la societat. Foguèt una brava capitada.
Coma previst (e coma de costuma ?), las autoritats ensagèron de s’opausar al fenomèn.
De badas que, coma sovent, las causas proïbidas son practicadas a l’amagat amb un plaser decuplat...
Aquò donava d’èr un pauc (al revèrs) a l’istòria de la patana d’un còp èra, amb la famosa trapèla maliciosa d’aquel apoticaire militar finòt Antoine Augustin Parmentier per far la promocion d’aquela ortalissa.
Es per aquò que los sociològues de l’epòca bategèron la causa la parmentièra.
Solide, l’avètz çaquelà devinat : aquela lenga èra l’occitan.
Es atal que se salvèt la lenga nòstra.
Malaürosament, de l’autre costat de la Mar Granda, un folastre arribèt al poder...
Una minutina es un tèxte que se deu legir en una minuta a quicòm pròche, creacion del JM Leclerc dins Jornalet. (veire tanben https://lodiari.com/la-minutina/).
Generalament aquel tèxte fa 300 mots (mai o mens 5%).
Aquí, avètz una mièja minutina (150 mots).
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada