La sason del gratacuol

Lo gratacuol (o garraba) es la fruta del garrabièr.

S’emplegava autres còps per far de farsejadas, mas se pòt utilizar per far de confituras gostosas. Lo problèma es qu’aquò o se cal ganhar !

D’en primièr se cal acarar amb lo vegetal espinut (amistós coma un garrabièr !), val mai se cargar de pelhas vièlhas e se cambiar en singlar. Cal tanben s’armar de paciéncia : auretz vòstre kilò benlèu al cap d’una ora… Un conselh : i cal pas anar amb la saqueta en plastòc del supermercat que se desboselarà sul pic d’un còp d’espina e auretz lo trabalh escampilhat pel sòl !

Per la seguida, es un trabalh fastigós que balha a pro pena 1,5 kg de confitura per 4 kg de fruta.

Vaquí la recèpta de gratacuol (o garraba).

Lavar las garrabas dins d’aiga, levar las branquetas, las fuèlhas, etc.

Dins un pairòl, cobrir d’aiga e far bolhir 30 min.

Daissar enfregir. Quand es tebés, passar a la molineta, grasilha mejana.

Pesar e ajustar 1/3 del pes de sucre.
Tornar far prene lo bolh.

Botar en topin.

Ieu ajusti un pecic de polsa de caróbia per espessir e perfumar.

Lo gratacuol es comol de bonas causas per la santat.

Composicion :

- pectina ;

- sucres (dont lo sorbitòl) ;

- polifenòls (tanins) : pròanocianidòls e flavonoïdas ;

- vitaminas : vitamina C (acid ascorbic) 0,5 à 1,7 % , vitaminas del grop B ;

- autres acids organics : citrica, malica.

Ara, nos podèm congostar !