Roma comencèt de me cremar los pès. Sospiravi l’Etoile, Picadilly. Per azard dins aquel periòd, Cristolera e ieu nos desseparèrem. Una anullacion en règla. Èri encara polida.
Coneguèri Briz, lo grand financièr. Quand avètz d’astre !
De mai en mai cosmopolita, de mai en mai en naut dins l’escala de las residéncias umanas. Èra una tissa caluga mas aquò’s sonque uèi qu’o coneissi. Venguda oficialament Mrs Briz, mercé los miliards del marit, aviái pas qu’a causir.
Demorèri a París, puèi París me semblèt poscosa. Londres doas annadas. Mas tanben Londres èra un pauc subrepassada. Nòva York finalament, l’ultim objectiu. La pichona provinciala l’aviá cavada sa dralha.
Mas èra pas çò que pensavi. Per “la nauta”, Nòva York es d’un rufe aissable. Los vertadièrs aristocratas i demoravan just çò que caliá. Estimavan mai Boston, Charleston. Vilas mai ancianas, calmas, reservadas. E ieu me caliá demorar atal ? Pasmens, quitament d’aquí los mai rafinats mudavan, qui dins los desèrts, qui dins las illòtas del Pacific. Ieu tanben m’encaminèri dins aqueles itineraris dessenats.
Ailàs ! la societat mai selècta e mai exigenta s’alassèt del Pacific e dels desèrts. Prenguèt l’avion cap a l’èst, tornèt a la vièlha Euròpa cansada. Non pas per se voludar dins la vulgaritat de Londres o de París. Anem ! Anava en cèrca d’ermitatges, de covents, de clapasses e de roïnas.
Bèl just amont de mon vilatjòt sicilian senhorejava un castèl tot desrocat. La mòda ! Çò requist dels usatges modèrnes ! Un grand poèta peruvian faguèt restaurar la barraca, sulpic lo luòc venguèt celèbre.
Uèi i a pas mai chic* que de téner un ostalet a Castellizo. E atal, vira que viraràs, acabèri per tornar al mieu vilatjòt, quitament d’ont èri partida. E lo ser, dempuèi la cambra d’enfant, agachi los lums de la vila en riba mar. De còps, ai lo sentit que soi encara la filhòta d’un còp èra e que las annadas son pas passadas. E saunegi : es aval la vertadièra vida, lo mond, l’aventura, lo sòmi ! E pantaissegi de me’n anar un jorn o l’autre.
Vesètz plan qu’es pas jamai acabat.
Dino Buzzati, In quel preciso momento
* en francés dins lo tèxte
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada