Un autre jòc que n’èri fòl, aquò’s aquel instrument de meravilhas que dison caleidoscòpi : una mena de luneta que dins l’extremitat opausada a la de l’uèlh, prepausa una rosassa totjorn cambiadissa, formada de veires movedisses de color, embarrats entre doas vitras translucidas...
Lo cambiament de las rosassas m'estrambordava dins un embelinament que se pòt pas dire... Èri tant intrigat coma embalausit e lèu volguèri forçar l’aparelh a me revelar son secrèt.
(Tirat e tradusit de
Mémoires d’enfance dins
Si le grain ne meurt d’André Gide).
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada