Poum furga dins sas pòchas, ne tira un tròç de cordilh que sos tròces l’estacan del colar a un arbre. Quand sos parents, qu’èran a lo cercar, lo descobrisson al fond de l’òrt, Poum, completament aürós, acocolat, gratussa la tèrra, fa un trauc bèl amb sas patas de davant, mentre qu’escampa la tèrra promptament amb las de darrièr. De temps en quora, fa un jaupar pichon, dolent, e remena la coa coma un can vertadièr.
- Fin finala, aquel enfant serà pas jamai coma los autres ! fa lo paire de Poum.
E li tira lo colar mentretant la mamà fa repè, espantada davant aquel èsser fangós, espelhandrat que, susprés dins lo plen de son sòmi despertat, sap pas se deu demorar can o tornar mainatge.
(Tirat e tradusit de Mémoires d’enfance dins Poum de Paul et Victor Margueritte).
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada