Plan cunhat sul cabecièr, la cobertura al ran del nas, lo libre del pes amistós sus l’estomac, legissiái fins a çò que los uèlhs me cremen, e encara luchavi, m’arrapavi, una linha encara, una autra, plof, cabussavi dins lo trauc bèl, sens quitament atudar plan sovent...
La lectura emplenava totes los trauquilhons de ma vida. A pena desvelhat, palpejavi cap al libre, coma un tubaire cap a sas clòpas...
Voliái totes los plasers, totes, e aquel èra lo mai bèl de totes.
(Tirat e tradusit de
Mémoires d’enfance dins
Les Ritals de Cavanna).
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada