La cravata, coma l’entendem uèi, ten una istòria pro particulara. Apareguèt en França en 1886, quand Loís XIV, en guèrra en Alemanha, creèt un regiment de cavalariá leugièra de Croats. Aqueles Croats cargavan un unifòrme coma lo dels Ongreses : un dolman roge amb cordilhs, un capèl e, causa plan particulara, una benda de lin blanc nosada al còl. Lo mot en francés se ditz « croate », mas tanben « cravate » per corrupcion populara. Lo regiment foguèt sonat « Royal – Cravate » e demorèt fòrça presat pel Rei. Aqueste tardèt pas a onorar aqueles soldats, se cenhèt lo còl el tanben amb una preciosa benda de seda blanca, comandèt a tota la Cort de far coma el, e bategèt « cravate » aquel simple ornament, totjorn en l’onor dels Croats. Se compren alara que, dins aquel sègle puslèu iperbolic, la pichona benda de tela o de seda se mudèt lèu lèu en un nosèl de dentèla complicat e rafinat, privilègi absolut dels nòbles.
(Tirat e revirat de Aldo Gabrielli, Avventure nella foresta del vocabulario).
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada