Lo dissabte 6 de novembre dins França tota se debanèt una novèla jornada de mobilizacion contra lo projècte de reforma de las retiradas. Los manifestants èran tres còps mens nombroses que los autres còps e se pausa ara la question de l’aflaquiment e del fracàs definitiu d’aquela protèsta. Tanplan, lo secretari de la CGT a de problèmas amb sa basa. Los sindicats se devon acampar tornamai per soscar cossí acabar lo movement de cauma.
Jornal presentat pels non grevistas.
Quand ausissi aquò, me demandi s’aquel mond (los jornalistas non grevistas) se bolegan dins la realitat vertadièra… Pas un mot sus l’avenidor d’un govèrn que recampa 75% de personas contra el, qu’accepta pas cap de dialòg, que ten los mediàs dins sa man (veire los licenciaments dels umoristas de France Inter). Me sembla qu’es un quicòm d’istoric e quitament d’unic dins l’istòria del país nòstre. Emai quand son pas de jornalistas non grevistas, es totjorn la votz del mèstre que s’espandís.
N’ i a que dison que las riquesas produitas foguèron dobladas las vint cinc darrièras annadas e que van encara doblar d’ara en 2050, de que apasturar las caissas amb una reparticion onèsta. Mas d’aquò n’avètz ausit parlar a la television o a la ràdio ?
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada