LOS MOTS

Lo mendre mot, li donèsses una anma, se confla coma una pasta, crema coma un pan al forn, e s'estira coma un pofre, e apastura mila fials coma un ventre fecond. E primièr o veses pas, te'n mainas pas : es aquel fasme grisàs que se mescla amb las brancas e que digús ne suspecta la vida. Puèi remena, e es pas lo vent que lo fa tremolar coma una fuèlha. Se desvelha, alena, manja. Vendrà, qual o sap, cicindèla verda o pairolièr escur, abelha modèsta, formiga fidèla, aucèl-lira, èstre infinit al dintre de las colors e dels sòmis, servicial o mèstre...
Tirat e revirat de Pierre Gamarra (1919 – 2009).