Lo mond dau pantais es mai grand que n’autres. O, puslèu, nos fa veire de n’autres l’espandi que sabèm pas. E que çò que sabèm pas veire dins la vida de cada jorn, el lo sap veire. I sap rendre son auçada, sos rebats e subretot sa signifiança. Tot çò qu’es detràs. Detràs de la vida assucanta ont tròp d’imatges de e bruchs esbevon la vertat de las causas e la riquessa que rescondon. Los rebats dau solelh sus l’aiga de la mar ne rescondon la fonsor e la vida escura que s’i amaga. Aime la nuòch que nos torna d’uòlhs e d’ausidors per melhor veire e melhor entendre. Es de bon anar a l’escòla dau sòmi. Sens se tròp mainar de i anar querre de racional coma aqueles que dins los musèus an mai los uòlhs dins la guida que suls tablèus. E que pòdon afortir qu’an « fach » lo musèu, mas non pas que l’an vist.
Max Roqueta, L’èrba dels sòmis.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada